بگو بگو...

بگو بگو! که چه کارت کنم بگو، که چه کارت کنم ز گریه جویم و دل را
بگو بگو! که شکارت کنم بگو، که شکارت کنم به غمزه مویم و آه

ببین ببین! که فغانت کنم ببین، که فغانت کنم ز خنده چینم و لب را
ببین ببین! که نشانت کنم ببین، که نشانت کنم ز فتنه کینم و آه

نماز شام غریبان چو گریه آغازم - به مویه‌های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار - که از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب - مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
خدای را مددی ای رفیق ره تا من - به کوی میکده دیگر علم برافرازم

بیا بیا! که نگارت شوم بیا، که نگارت شوم به طرفه سایم و تن را
بیا بیا! به زیارت شوم بیا، به زیارت شوم چو خسته‌ پایم و آه

همای اوج سعادت به دام ما افتد - اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
حباب وار براندازم از نشاط کلاه - اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد
به ناامیدی از این در مرو بزن فالی - بود که قرعه‌ی دولت به نام ما افتد

شکن شکن! که شیارت کنم شکن، که شیارت کنم ز شرح شاهد و شور آه
شکن شکن! چه شرارت کنم شکن، چه شرارت کنم ز شمس شاهد و شور

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز - خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز
به نیمه‌شب اگرت آفِتاب می‌باید - ز روی دختر گل‌چهر رز نقاب انداز

این تصویر هم واقعاً بی‏ربط است

نگذاریم مگس از سر انگشت طبیعت بپرد....

عکس های بیشتر :

http://www.flickr.com/photos/techuser/

http://www.flickr.com/photos/airbrontosaurus/

فلیکر یکی از بهترین سایتها برای پیدا کردن عکسهای طبیعت و حیات وحش.

آب و برق رایگان!

بدون شرح :

قبض برق یک مغازه با درآمد متوسط رو به پایین در جنوب شهر

پ.ن.1: این همان چیزی‏ست که پدر و مادر من و شما را با آن خر کردند! حالا بیایید و جمع‏شان کنید! دارند خشتکمان را می‏کشند روی سرمان.

پ.ن.2: «نه تنها به شما آب و برق و مسکن رایگان می‏دهیم ، بلکه شما را ازلحاظ معنویات نیز ارتقا خواهیم داد» آخه معنویات بخوره تو سرتون که ... بهش! با مادیاتمان چه کردید؟!

وای بر من گر تو آن گم کرده ام باشی

 
این تصویر هم ربطی به این نوشته ندارد و تنها با کمی اندیشه می‏توان خدای واقعی را در آن دید.

وای بر من گر تو آن گم‏کرده‏ام باشی
که بس دور است بین ما
که این‏سو...
که این‏سو پیر مردی با سپیدی‏های مو
و هزاران بار
مردن
رنج بردن
با خمی در قامت از این راه دشوار

که این‏سو...
دست‏ها خشکیده ، دل‏مرده
به ظاهر خنده‏ای بر لب
و گاهی حرف‏های پیچ‏درپیچ
و هم هیچ

و گه‏گاهی ...
و گه‏گاهی ...
دو خط شعری که گویای همه چیز است و خود ناچیز.

وای بر من گر تو آن گم‏کرده‏ام باشی
که بس دور است بین ما
که آن‏سو...
که آن‏سو آرزویی
غنچه‏ای شاداب
و  صدها آرزو بر دل

دلی گهواره‏ی عشقی که چندی بیش نیست شاید
و از بازیچه بودن سخت بی‏زار است

وای بر من گر تو آن گم‏کرده‏ام باشی
که بس دور است بین ما
که عاشق گشتن و عاشق نمودن سخت دشوار است...

پ.ن.1: ای‏کاش سالمندیت پشت دود سیگار و ژس فرنگی‏ات پنهان نبود.

پ.ن.2: به ققنوس(abioFarzad Service Pack1) سر بزنید

پ.ن.3: عکس‏های زیر از عباس کیا رستمی که نمی‏دونم جایزه‏ی چی‏چی رو گرفتن قبلاًها.

ساحل

آینده

س.ا.1: لطفاً زیر هیژده سال نخوانند!

س.ا.2: لطفاً افرادی که تحمل مطالب غیر عادی ندارند هم نخوانند!

این تصویر هم فقط زیباست و ربطی به نوشته ندارد!

شکسته شب مرا باز آر ، آن اتاق آئینه‏نما و زندگی راز آلوده‏ام را.
کسی نمانده برای آزار.
بر هر روح و روانی اختیار تامم بده
امر می‏کنمت برم‏گیری آرام و با کراک از پشت میانت بدهی
و بگیری این تک درختِ مانده را و بچپانی در آن روزنه به رسم خویش

این آینده‏ایست که می‏گفتند : همه‏اش صحبتِ کشتار است.
همه‏چیز فرو ریخته‏است بر هرسو
و معیاری نیست برای سنجش اعمال
چرا که طوفانی از حد گذشته دنیا را فرا گرفته
و ثبات نفسانی را برهم‏زده‏است
و وقتی به آن‏ها گفته می‏شود توبه کنید ، توبه کنید!
من ازین حرف سر در نمی‏آورم
شدت آن طوفان نخواهد گذاشت که مرا بشناسی
و نخواهی شناخت همان‏طور که نتوانسته‏ای
من عالمی هستم که خوانده‏ام کتاب‏های دینی را
من زوال و عَلَم بسیاری ملت‏ها را دیده و خوانده‏ام
همه قصه این مردمان را شنفته‏ام
که می‏گویند عشق تنها راه ماندن ماست!!

دولت مردِ تو این‏جاست
و به او گفته‏شده سرد و رسا بگوید
تمام شد! و به آخر رسید ، چرخ سپر بازایستاد و شیطان عرصه را در دست گرفت
بر آینده آماده باش که او قاتل است.
ما زوال همه تاریخ را خواهیم داشت
زندگیِ خودِ تو ناگهان خواهد ریخت
و تو بر بستر هر جاده آتشی خواهی‏دید
و زنی را خواهی دید که معلق شده‏است از پا
و جاذبه‏هایش را پوشانده‏است لباسش
و با چند شاعرک خورده سُرا که به دورش جمعند
و در سعی و تلاش ، که باشند چون مردان بزرگ

اکنون لقاح تخمکی دیگر را برچین
که دگر عشق به فرزند مرده است...

پ.ن.1: س.ا. یعنی سرآغاز!
پ.ن.2: تحت تاثیر از لئونارد کوهن.
پ.ن.3: گه‏گاه پیش مسعود می نویسم.
پ.ن.4: کی به کیه؟ توبه کنید! مالیات که نمی‏گیرند!

خانه دوست کجاست...

خانه‏ی دوست کجاست ؟ در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‏ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه‏باغی ‏ست که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه‏ی پرهای صداقت آبی‏ست
می‏روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ
 سر به در می‏آرد
پس به سمت گل تنهایی می‏پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره‏ی جاوید اساطیر زمین می‏مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‏گیرد
در صمیمیت سیال فضا
خش‏خشی می‏شنوی
کودکی می‏بینی
رفته از کاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه‏ی نور
و از او می‏پرسی
"خانه‏ی دوست کجاست؟"

پ.ن.1: سهراب

پ.ن.2: خوبی شعرهای سهراب این است که اصولاً تکراری نمی شوند.

پ.ن.3: دوستان میل می‏زنند که کامنت‏دونی‏های من مشکل دارند. اما من هر چی بررسی می‏کنم مشکلی نیست. لطفاً هم‏چنان میل بزنید و من رو از نظراتتون محروم نکنید.

پ.ن.4: «دولت گاگول رئیس جمهور گوگولی کشور برای غنی سازی هرچه بیشتر کشور دستور فیلتر شدن سایت گوگل را صادر و فعلا گوگل در بخش هایی از کشور فیلتر شده است.»

پ.ن.5: هم‏چنان به وبلاگ خواهرم سر بزنید : ذره‏ای در باد

پ.ن.6: دیروز وبلاگ با مطلبی با عنوان «دنیای من» به‏روز شد ولی ناگهان چند لحظه بعد مطلب رو پاک کردم.

پ.ن.7: به نظر شما وبلاگ موسیقی داشته باشد بهتر است یا نه؟

 در راستای فیلتر شدن سایت گوگل ادامه مطلب را بخوانید...


کلمات کلیدی :

خوب یا بد؟

چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم
گه از آن سوی کشندم گه از این سوی کشندم

ز کشاکش چو کمانم به کف گوش کشانم
قدر از بام درافتد چو در خانه ببندم

مگر استاره چرخم که ز برجی سوی برجی
به نحوسیش بگریم به سعودیش بخندم

به سماء و به بروجش به هبوط و به عروجش
نفسی همتک بادم نفسی من هلپندم

نفسی آتش سوزان نفسی سیل گریزان
ز چه اصلم ز چه فصلم به چه بازار خرندم

نفسی فوق طباقم نفسی شام و عراقم
نفسی غرق فراقم نفسی راز تو رندم

نفسی همره ماهم نفسی مست الهم
نفسی یوسف چاهم نفسی جمله گزندم

نفسی رهزن و غولم نفسی تند و ملولم
نفسی زین دو برونم که بر آن بام بلندم

بزن ای مطرب قانون هوس لیلی و مجنون
که من از سلسله جستم وتد هوش بکندم

به خدا که نگریزی قدح مهر نریزی
چه شود ای شه خوبان که کنی گوش به پندم

هله ای اول و آخر بده آن باده فاخر
که شد این بزم منور به تو ای عشق پسندم

بده آن باده جانی ز خرابات معانی
که بدان ارزد چاکر که از آن باده دهندم

بپران ناطق جان را تو از این منطق رسمی
که نمی‌یابد میدان بگو حرف سمندم

پ.ن.1: خدا پدر و مادر مولانا را بیامرزاد.

پ.ن.2: بالاخره بلاگِ خواهرم به‏روز شد! در واقع به راه افتاد:
«بودای وجودم شکفته تمام بذرهای عشق در خونم ریشه دوانده ...»
حتماً سر بزنید : ذره ای در باد

پ.ن.3: وسطِ ظهر حلولِ ماه رو اعلام کردند. یکی از آگاهان گفت : «این عزیزان دارند جوان‏ها را زیر پای‏شان له می‏کنند ، و انگار آن‏ها را نمی‏بینند، دیدن هلال به آن ظریفی و کوچکی که ...»

پ.ن.4: رضا چه خبر؟ «دو ترم تعلیق» ، علی تو چی‏کار می‏کنی؟ «محرومیت از تحصیل»! ، محمد تو چی شدی؟ «یه ترم تعلیق با احتساب...» ، مسعود احضاریت چی شد؟ «صفر شدنِ نمره‏های ترم قبل یا...».
اصلاً احساسِ خوبی ندارم! نمی‏دونم چه بلایی دارن سر ما می‏آرن.

پ.ن.5: شما می‏دونید این دوستان سکولار من چرا روزه می‏گیرن؟! 

پست تقریباً تکراری

دلت را خانه‏ی ما کن، مصفا کردنش با من
به ما دردِ دل اِفشا کن، مداوا کردنش با من

اگرگم کرده‏ای ای دل، کلیدِ استجابت را
بیا یک‏لحظه باما باش، پیدا کردنش با من

بی‏افشان قطره‏ی اشکی، که من هستم خریدارش
بیاور قطره‌ای اخلاص، دریا کردنش با من

اگر درها به رویت بسته شد دل برمکن باز‌آ
در این خانه دق‏الباب کن، وا کردنش با من

به من بگو حاجت خود را، اجابت می کنم آنی
طلب‏کن آن‏چه می‏خواهی، مهیا کردنش با من

چوخوردی روزیِ امروز، ما را شکر نعمت کن
غم فردا مخور! تامین ِ فردا کردنش با من

بیا قبل وقوع مرگ، روشن کن حسابت را
بیاور نیک و بد را جمع و منها کردنش با من

به قرآن آیه‌ی رحمت، فراوان است ای انسان
بخوان این آیه‏ها ، تفسیر و معنا کردنش با من

اگر عمری گنه کردی، مشو نومید از رحمت
تو توبه‏نامه را بنویس، امضا کردنش با من

"خوب" ، "بد" ، "خوب و بد"

یک روز "خوب" ، "بد" و "خوب و بد" در مسیر به یک رودخانه رسیدند. "خوب" با کمالاتی که داشت به راحتی از رودخانه‏ی پرطلاطم گذشت. نوبت به "خوب و بد" که رسید ، وارد رودخانه شد ، چیزی نمانده بود تا به آن‏سوی رود و به "خوب" برسد که "بد" او را صدا زد و گفت : «کجا می‏روی؟! به سوی من بیا ، من دوست تو هستم.» و با روشنایی‏های گذرایی که در مشتش داشت او را فریب داد.
"خوب و بد" رو به "بد" گذاشته بود که "خوب" او را صدا زد و به سمت خود کشید ، اما باز هم دوام و فایده‏ای نداشت.

"خوب و بد" آن‏قدر در وسط رود این‏سو و آن‏سو شد که حوصله‏اش سر رفت و در وسط رود چشمانش را بست تا هیچ سمتی را نبیند.
انگشتانش را در گوش خود کرد، تا صدایی نشنود. نه صدای "خوب" و نه صدای "بد" و نه...

حتی صدای سنگی که در آب می‏آمد و او را با خود برد......

پ.ن.1: فقط مونده بود داستان نویس بشم.

پ.ن.2: برگرفته از مفهوم یک روایت اسلامی در باب منافقین.