تنهایی...

دیگر لفظ تنهایی را درک نمی‌کنم ، در خود تنها بودن ، همان دیگر نبودن است ، من خود تن ها هستم! وانگهی جز در همه‌جا در خانه‌ی خود نیستم. و همواره اشتیاق مرا از خانه‌ی خود می‌راند .

زیباترین خاطرات جز هم‌چون شکستگی سعادت در نظرم جلوه نکرده. ناچیزترین قطره‌ی آب ، ولو اشک باشد ، همین‌که دست مرا مرطوب سازد ، برای من گران‌بهاترین حقیقت می‌گردد...