هنگام

هر چیزی به‌هنگام خویش در خواهد رسید ، هر یک از این چیزها از احتیاج خویش می‌زاید و به‌عبارت دیگر هیچ‌چیز جز احتیاجی تجسم یافته نیست...

درخت مرا می‌گفت : من احتیاج به ریه داشتم و از آن پس بود که شیره‌ی نباتم به‌صورت برگ درآمد تا بتوانم نفس بکشم. بعد وقتی نفس کشیدم ، برگم افتاد و من از اثر آن نمردم.

میوه‌ی من تمام افکار مرا درباره‌ی حیات در بر دارد....