تعلق...

به هیچ فکری وابسته مشو و اندیشه‏ای را به باد پهنه‏ی دریا وابگذار که ترا برسر وجد می‏آورد ؛ هیچ اندیشه‏ای را تو خود هرگز به آسمان نخواهی برد.

ای جنبش امواج ، تو هستی که اندیشه‏ی مرا این‏چنین مذبذب ساخته‏ای!

که گفته‏اند بر روی آب دریا خشت نمی‏توان زد. اندیشه‏ی من از زیر هر باری شانه خالی می‏کند.

آیا از پس این گم‏گشتگی‏های یاس‏آور و این سرگردانی‏ها بندر مهربان درخواهد رسید؟ تا روح من عاقبت آسایشی یافته از روی موج‏شکن استواری که نزدیک خشاب‏گردان است به‏دریا بنگرد.