رهسپار
بگذاریم و بگذریم...
حرکت کنیم...
هر چه از فکرمان می‌گذرد در بهت گریز مفقود شود.
آن‌جا که هوا بوی گرم‌ترین زمین را دارد.
و اینک انبوه به هم‌ریخته ...
آن‌گاه که تا دل شب راه رفته‌ایم،
آن‌گاه که حاصل شهوانی حواس ما با هر چیز تماس یافت،
آن‌گاه که تا اعماق ابدیت رشد کرده‌ایم،
به خوشبختی مانوس تو خواهیم رسید.
پ.ن.: رهسپار شدم ...
کلمات کلیدی :
