برات متاسفم كه به انسان‏ها، به فكر و روحشون به ديد اجناس نگاه مي‏كني. يادت باشه زباله‏ترين آدم‏ها آزاد هستن، و نيازي به داد آزادي ندارن! و اين بقيه هستن كه محتاجن تا نداي آزادي بقيه رو بشنفن. همه‏ي ما «آدم» هستيم تنها با اندكي «تفاوت». چيزي كه خيلي‏ها مثل تو نمي‏تونن درك كنن تا زماني كه پايبند هستن. تا زماني كه هر لحظه نداي آزادي سر ندن. تا زماني‏كه از عشق هيچ نمي‏فهمند ، جز اين‏كه فكر مي‏كنند عاشقند، عاشق خدا و يا بنده‏هايش. فكر مي‏كنند در مسير هدايت هستن. اما افسوس كه حقايق قرآني رو نمي‏فهمن و اصلاً متوجه نمي‏شند كه اگر پيشرفتي در كارشان هست ، تنهاي از سر املاست، نه چيز ديگر. سنت‏هاي والاي خدايي را به سنت‏هاي زميني خودشون ترجيح مي‏دن. «چنين مي نمود که سراسر وجودم نيازي شگرف به تازه شدن دارد. در انتظار بلوغي ديگر بودم. آه! چه مي شد اگر مي توانستم به چشمانم بينشي تازه ببخشم و کاري کنم هر چه بيشتر به آسمان نيل گوني مانند شوند که بدان مي نگرند.» افسوس كه نخواهي فهميد!